گـاهـی دلـم مـیخـواد خـودم رو بغــــل کنـم!
ببــرمش روی تختـــ بخـوابونمش!
.
.
حتــی بـراش لالایـــــی بخـُونم!
وسط گـریــه هـاش بگــم غـصــه نـخور خـودم جـان!!
.
.
تـموم میـشــه!...بـالاخـره تـموم میـشــه!
ارسال نظر برای این مطلب
| این نظر توسط محشــر در تاریخ 1393/01/28 و 15:59 دقیقه ارسال شده است | |||
| یه وقتایی لازمه یکی \"کنارت\" باشه ..
کاری نکنه و حرفی نزنه ها! فقط باشه ... |
|||
درباره ما
هیچ کس ویرانیم را حس نکرد... وسعت تنهایی ام را حس نکرد ... در میان خنده ها تلخ من .... گریه ی پنهانی ام را حس نکرد .... در هجوم لحظه های بی کسی .... درد بی کس ماندنم را حس نکرد ..... آنکه با آغاز من مانوس بود لحظه ی پایانی ام را حس نکرد
اطلاعات کاربری
پست ثابت...لینک دوستان
آرشیو
نظرسنجی
نظرتون در مورد مطالب سایت چیه؟
آمار سایت
کدهای اختصاصی
رمان